Stichting Skepsis haalde onlangs een artikel over een aan ufo’s gerelateerd onderwerp uit de mottenballen. Maar had er beter aan gedaan toch even het artikel tegen het licht te houden.
Op Twitter bracht Stichting Skepsis een artikel over een aan ufo’s gerelateerde zaak weer onder de aandacht. In het artikel uit 1990 wordt uit de doeken gedaan waarom de zogenaamde MJ12 documenten waarschijnlijk niks meer dan een hoax zijn. https://nl.wikipedia.org/wiki/Majestic_12 of meer uitgebreid hier: https://en.wikipedia.org/wiki/Majestic_12
De conclusie van het artikel is hoogstwaarschijnlijk wel de enige juiste. Genoeg twijfel moet toch leiden tot de conclusie dat iets, in dit geval MJ12, niet serieus genomen kan worden.
Het artikel zelf echter staat vol met nogal wat aantoonbare “onwaarheden”.
Kenneth Arnold
Het artikel bijt de kop af met een voorval waarbij piloot en zakenman Kenneth Arnold melding maakt van negen vreemde objecten nabij Mount Rainier, in het Cascade gebergte. De melding trok de aandacht van de pers, en Arnold deed zijn verhaal. Volgens het verslag van Arnold had hij negen boemerang vormige objecten gezien die zich voortbewogen als schotels die over water ketsten. Een niet oplettende verslaggever maakte van het verhaal “vliegende schotels”, hoewel Arnold de objecten nooit zo heeft beschreven. Toch was een nieuw begrip geboren: Vliegende schotels. Kortom, hoewel er in het artikel van Skepis wordt beweerd dat Arnold vliegende schotels gezien zou hebben, klopt dit niet. Het verhaal van Kenneth Arnold was een stuk genuanceerder.
Ook wordt in het artikel beweerd dat vanaf toen pas overal ter wereld ufo’s werden waargenomen. En ook hier slaat de auteur de plank, aantoonbaar, flink mis.
Ufo’s door de eeuwen heen
Toen Kenneth Arnold in 1947 als eerste melding maakte van ‘vliegende schotels’ zullen weinigen hebben vermoed dat zijn verhaal een sneeuwbaleffect zou veroorzaken. Na korte tijd werden overal ter wereld ufo’s gezien en het was niet meer dan logisch dat ook militaire instanties geïnteresseerd raakten.
Aldus de auteur.
Niemand zal ontkennen dat met het voorval van Kenneth Arnold de belangstelling opleefde. Maar het was zeker niet het begin van het waarnemen van vreemde objecten aan de hemel. Al eeuwen eerder vond er in het Duitse Neurenberg een voorval plaats dat zelfs voor het nageslacht werd vastgelegd. Met een beetje zoekwerk vinden we zat aanwijzingen van voorvallen aan de hemel door de eeuwen heen. Er is zelfs een verslag van drie vreemde zwarte driehoeken aan de hemel ver voor het eerste vliegtuig ook maar bestond.
Het “fenomeen” kan dus allerminst iets van de moderne tijd genoemd worden. Aantoonbaar zelfs.
Valse informatie
Uiteraard juichen we het toe dat iets als het ufo fenomeen met een sceptische blik wordt bekeken. Onzin blijft onzin en het is alleen maar goed dat de vinger op de zere plek wordt gelegd. Toch is het opvallend dat er ook van de “sceptische kant” regelmatig een verkeerde voorstelling van zaken wordt gegeven. We kunnen het, helaas, toch niet anders noemen dan meten met twee maten.
Er lijkt geen onderwerp meer omstreden dan ufo’s. Dat neemt echter niet weg dat beweringen en feiten wel kloppend moeten zijn. Zo ook de in het artikel van Stichting Skepsis. Daarin worden twee onderzoeken vermeld die zouden hebben aangetoond dat het ufo fenomeen niks meer is dan de waan van de dag. Kort samengevat dan. Toch is dit niet de hele waarheid.
De genoemde onderzoeken, of commissies zoals ze worden genoemd, het Condon Report en Bluebook, zijn beiden, op zijn minst, omstreden. Het Condon report omdat het aantoonbaar prutswerk was door een onderzoeksleider, Condon, die al ver het onderzoek nog moest beginnen, in diverse interviews al had aangegeven het onderzoek geldverspilling te vinden en dat wat hem betreft de conclusie al vast stond. En zo geschiedde ook. Uiteindelijk kwam er zelfs vanuit de academische wereld een hoop kritiek op de werkwijze.
Voor het andere onderzoek, Bluebook, werd astronoom Josef Allen Hynek aangetrokken. Een, toen nog, groot scepticus van het ufo fenomeen. Ook dit onderzoek is uiteindelijk omstreden en voldeed niet aan de eisen die wetenschappers normaal toch wel stellen. De belangrijkste daarvan is dat onderzoek controleerbaar moet zijn. Bluebook eindigde echter met een groot gedeelte van het onderzoek nog steeds geheim en een Hynek die nu wel overtuigd was dat het fenomeen reëel was. Het meest veelzeggend is toch wel dat er uiteindelijk toch voor zo’n 700 “ufo voorvallen” geen passende verklaring gevonden kon worden.
Toch was het uiteindelijke standpunt dat ufo’s geen enkele bedreiging vormde voor de staatsveiligheid was en daarmee was het onderwerp officieel afgedaan.
http://www.dulcet.nl/2017/03/13/ufos-in-de-wetenschap/
Uiteraard is dit niet hoe wetenschap werkt. Verschillende maatstaven hanteren voor de betrouwbaarheid van onderzoek afhankelijk van hoe de uitkomst iemand aanstaat, is meten met twee maten. Onderzoek is betrouwbaar of niet. In dit geval kan niemand weerspreken dat beide onderzoeken op geen enkel punt voldoen aan de eisen die wetenschappelijk onderzoek stelt. Oncontroleerbare resultaten en onderzoeksmethoden worden nergens anders geaccepteerd.
Roswell
Uiteraard kan ook het zogenaamde Roswell incident niet ontbreken. Hoewel een definitief antwoord op de vraag wat er nu werkelijk is gebeurd op 7 Juli 1947 in het Amerikaanse Roswell wellicht nooit meer komt, was het wel de kersverse Amerikaanse luchtmacht zelf die het nieuws naar buiten bracht een heuse “vliegende schotel” geborgen te hebben. Een dag later werd dat nieuws echter alweer ingetrokken, en zou het het niks meer als een neergekomen weerballon geweest zijn. Luchtmacht majoor Jesse Marcel verscheen voor de pers met een paar stukken folie en stukjes hout, welke de resten van de betreffende ballon geweest zouden zijn. Een vreemd verhaal en een ook wel heel groot verschil met het eerdere nieuws.
En dat bleek het ook te zijn. De wereldberoemde foto waarop Jesse Marcel is te zien met de zogenaamde restanten van een weerballon, blijken toch ordinair in scene gezet. Een toneelstukje voor de pers dus.
Over de jaren heen is er een soort van patstelling ontstaan. Is nu wel of niet een buitenaards voertuig in een hevig onweer neergestort? Er zijn inderdaad wel aannemelijke aanwijzingen opgedoken dat er inderdaad iets “vreemds” is neergestort en ook geborgen is. Dat laatste lijkt ook wel in zowel de officiële versie van de overheid alsook de versie van de “ufo onderzoekers” overeen te komen.
Blijft over wat dan.
Om op de Jesse Marcel en de folie met stukjes hout terug te komen. Dat dit een toneelstukje was
geweest valt simpel aan te tonen. Over de jaren heen is de Amerikaanse overheid met vier verschillende verklaringen gekomen voor het voorval. Dus is er dan ook drie keer gelogen voor wat betreft de verklaring. Dat is een simpele gevolgtrekking. Exit weerballon dus. Daarnaast was het de luchtmacht zelf die het nieuws wereldkundig maakte.
Kortom, controverse alom en nog steeds geen definitieve zekerheid over wat er dan wel die nacht is gebeurd. Zeker is wel dat er die nacht in 1947 iets uitzonderlijks is voorgevallen waar tot op de dag van vandaag over gestreden wordt en belangrijk genoeg voor een overheid om, minimaal, drie keer over te liegen.
De feiten
Als het gaat om iets als ufo’s lijken de harde feiten al snel bijzaak. Vreemd genoeg niet alleen voor de “ufo fanaten”, maar ook veel sceptici maken, onbewust(?), dezelfde fout. Een goed voorbeeld zijn de eerder genoemde onderzoeken die, als het geen ufo’s betrof, zeker niet als bewijs voor wat dan ook geaccepteerd zouden worden in de academische wereld. Het resultaat van Condon’s onderzoek stond bij voorbaat al vast, getuige zijn eigen woorden. Dat Condon daar ook wel voor gezorgd had bleek wel uit het simpele feit dat alleen de simpelste voorvallen waren onderzocht. Het bewijs daarvoor staat ook in het Condon Report, aangezien alle voorgedragen voorvallen in de bijlagen achter in het rapport staan. Een rapport dat, vreemd genoeg, met de conclusies begon, zodat niet veel mensen nog veel verder keken. En dit alles nog naast alle bezwaren die de medewerkers van het onderzoek hadden nadat het rapport was verschenen.
http://www.dulcet.nl/2017/03/13/ufos-in-de-wetenschap/
Ook Bluebook kunnen we kort over zijn. Grote gedeelten van het onderzoek nog steeds geheim en 702 voorvallen nog steeds niet verklaard. Als de niet verklaarde voorvallen niet al een teken aan de wand zijn, dan is het wel dat het in de wetenschap belangrijke “peer review” principe compleet onmogelijk is, aangezien de boel nog achter slot en grendel zit. Peer review houdt in dat andere onderzoekers het onderzoek kunnen controleren. Uiteraard gaat dat niet wanneer er grote gedeelten van het onderzoek geheim zijn.
Ook een veel aangehaald argument is dat wanneer er dan wel onbekende objecten rond zouden vliegen, waarom zien (amateur) astronomen ze dan niet. De wereldbekende astronoom Neil deGrasse Tyson verklaarde het zo: Zij zien geen ufo’s omdat zij weten waar ze naar kijken. En al klinkt dat logisch, het is anders: http://www.dulcet.nl/2017/01/06/zien-astronomen-dan-vliegen/
Ook niet onbelangrijk is het simpele feit dat van alle ufo voorvallen er nog altijd 5% niet verklaard kunnen worden. Maar ook met dat simpele feit gebeurd vervolgens iets vreemds.
Overtuigende aanwijzingen of bewijzen voor de hypothese dat onze planeet bezoek heeft gehad van buitenaardse ruimteschepen met intelligente wezens aan boord, ontbreken echter. Het lijkt dan ook verstandiger om een echte, onverklaarbare UFO voorlopig gewoon te laten voor wat het is: een ongeïdentificeerd vliegend object (we weten nu eenmaal niet alles!), in plaats van een vergezochte ‘verklaring’ te presenteren als definitieve oplossing van het raadsel.
Staat te lezen op de website van auteur en sterrenkundige Govert Schilling. http://www.allesoversterrenkunde.nl/sterrenkunde/vraag-en-antwoord/_detail/gli/wat-zijn-ufos
En dat is toch een vreemde benadering. Nergens anders is het principe “we weten het niet, dus laten we het maar zo”. Daarnaast staat wetenschap bol van de aannames en theorieën. Zo werkt dat nu eenmaal… Van hypothese naar theorie en door middel van onderzoek naar feiten om zo een theorie te bewijzen of te ontkrachten. Dat is zoals dingen werken. En dat zou ook voor dit “lastige” onderwerp moeten gelden uiteraard.
Zo vallen er nog wel meer zaken te noemen waarbij zaken net even anders lijken te werken wanneer het om iets als ufo’s gaat.
Moraal van het verhaal
Er valt maar moeilijk een onderwerp te vinden wat zo controversieel is als ufo’s. Aan de ene kant hordes fantasten met de meest onmogelijke beweringen en claims, aan de andere kant “die hard” sceptici met een zelfde overtuiging van hun gelijk als de fantasten. Soms zelfs met dezelfde werkwijze. Een middenweg lijkt er nauwelijks te bestaan. En dat is toch vreemd, aangezien de harde feiten simpelweg zijn dat er onderhand een hoop onverklaarde voorvallen met onbekende objecten zijn vastgelegd.
Toch is het simpel. Ufo’s, althans het onverklaarde gedeelte, zijn gewoon de realiteit. Wat ook een realiteit is, en dat geldt voor zowel de fantasten als de die hard sceptici, dat we dus ook nog geen idee hebben wat de aard en de herkomst is van deze voorvallen. Dat zijn de harde feiten. Daar komt geen fantasie of verdraaiing van feiten aan te pas.
Bagatelliseren en ridiculiseren van het onderwerp zet net zo min zoden aan de dijk als het fantaseren aan de andere kant van de weegschaal . Net zomin als het negeren van het fenomeen onder het mom van we weten het niet, en dus we negeren het maar. Wij kunnen in ieder geval geen enkel ander onderwerp vinden waar dit principe wel zo werkt.
Buitenaards leven is de boosdoener
Uiteraard is wel duidelijk waar de schoen wringt. De meest waanzinnige verhalen en claims waarbij buitenaards bezoek de hoofdrol speelt. Objectief gezien is een buitenaardse herkomst ook niet uit te sluiten. Maar, en helaas voor veel mensen, daar is ook geen greintje hard bewijs voor.
Toch staat het internet vol met dergelijke waanzin sites waar de meest onzinnige claims worden gedaan. Ook de meer en minder bekende onderzoekers van het fenomeen lijken het onderwerp niet los te kunnen zien van een buitenaardse herkomst.
Objectief gezien kan dit ook niet worden uitgesloten. Toch is dit niet zoals het werkt uiteraard. De zogenaamde “buitenaards hypothese”, waarbij de herkomst mogelijk buitenaards is, is niet meer dan dat: een hypothese. Zoals eerder gezegd, zonder feitelijke bewijzen. De redenatie is dat als er geen logische verklaring op de planeet gevonden kan worden, wellicht moeten we dan verder kijken.
Een redenatie waar op zich niks mis mee is. Toch lijkt bij de meesten het besef dat daar nog steeds geen enkel bewijs voor is, niet echt door te dringen.
Wie de moeite neemt objectief naar het onderwerp te kijken, zal echter toch moeten toegeven dat er “vreemde” en onverklaarde voorvallen hebben plaatsgevonden die simpelweg genegeerd worden enkel en alleen omdat geen onderzoeker van naam er de vingers aan durft te branden.
Tot slot
Dit artikel is geschreven naar aanleiding van een ander artikel van de Stichting Skepsis. Het betrof hier een artikel uit 1990, en dus op het moment van schrijven 27 jaar oud wat door Skepsis via Twitter opnieuw onder de aandacht werd gebracht. https://skepsis.nl/majestic-12/
27 jaar is een lange tijd, en dat houdt ook in dat kennis en inzichten zijn veranderd. 1990 was de tijd dat de eerste exoplaneet nog lang niet in zicht was, en exoplaneten door veel astronomen zelfs niet waarschijnlijk geacht werden. Laat staan de mogelijkheid dat er ergens buitenaards leven mogelijk werd geacht. Dit alles is de laatste jaren drastisch veranderd.
Ook zijn er in die 27 jaren nogal wat officiële documenten opgedoken waaruit blijkt dat ondanks dat de officiële stelling is dat ufo geen bedreiging vormen voor wat dan ook, er toch nog steeds belangstelling bestaat voor het onderwerp. Vreemd genoeg valt deze “belangstelling” dan wel weer onder nationale veiligheid.
Over de jaren heen zijn er nogal wat documenten of vrijgegeven, of via een rechter afgedwongen onder de Amerikaanse versie (FOIA) van onze WOB wetgeving. Al deze documenten hebben een ding gemeen: Ze zijn gemiddeld maar voor 8% leesbaar. De overige 92% is onleesbaar gemaakt.
Dit houdt in dat het enige wat er uit kan worden afgeleid is dat de Amerikaanse overheid zich dan toch wel degelijk nog steeds interesseert voor het onderwerp, en dit dan, vreemd genoeg, wel valt onder nationale veiligheid. In enkele gevallen zelfs de zwaarste vorm van geheimhouding.
Ufo’s zijn ook anno nu dan toch wel steeds een onderwerp van interesse. Daar komt geen complot aan te pas en is voor iedereen met een interesse zelf te verifiëren.
Fantasten zijn er genoeg, en wat dat betreft is het niet slecht dat sceptici, en ook Stichting Skepsis, zo af en toe hun licht laten schijnen op het onderwerp. Voor een objectieve blik op het onderwerp moet er zeker ook de vinger gelegd worden zaken die niet kloppen, of niet kunnen kloppen.
Maar ook daar moet objectiviteit dan niet in het geding komen. Feiten zijn wat ze zijn, en daar kan ook een scepticus niet aan morrelen.
De stand van zaken wat ufo’s betreft, helaas voor beide zijden van de weegschaal, is dat de onverklaarde voorvallen reëel zijn, er onderhand een hoop van zijn ook, maar de herkomst en oorzaak nog allerminst vast staat.
