In Juli 1947 kwam de, toen, net opgerichte Amerikaanse luchtmacht met een persbericht dat insloeg als een bom en ook prompt wereldnieuws werd. Iets wat destijds een stuk meer voeten in aarde had dan nu, in het “internet tijdperk”.
In het persbericht werd met veel bombarie verkondigd dat de luchtmacht een heuse “vliegende schotel” (de termen ufo en uap waren nog niet geformuleerd) had geborgen nabij Roswell, New Mexico. Een dag later werd het bericht alweer ingetrokken en zou het geen vliegende schotel betreffen, maar een weerballon. Een opmerkelijk verschil. Op een persconferentie werden later ook de vermeende “brokstukken” van de weerballon getoond. Stukjes ballon, hout en folie.
Over de jaren heen zijn er talloze onderzoekers op de zaak gedoken, maar heeft niemand ooit het definitieve bewijs kunnen leveren over wat er zich destijds heeft afgespeeld. Wel zijn er een een hoop getuigen opgedoken die zich ook over de gebeurtenis hebben uitgelaten. Een van de belangrijkste was wel Majoor Jesse Marcel, die destijds de brokstukken aan de aanwezige pers getoond had. Op zijn sterfbed in 2007 liet Marcel zich nog over het incident uit. Hij verklaarde dat er destijds inderdaad brokstukken waren die niet afkomstig waren van deze planeet. (Not manmade).
Wat getuigen betreft zijn er nog veel meer te noemen. Echter is er voor geen van de getuigenissen echt bewijs geleverd, en dus valt er geen definitief antwoord te geven op wat er zich destijds werkelijk heeft afgespeeld in Roswell. Ook de Amerikaanse overheid is niet duidelijk over het voorval, en heeft al vier verschillende verklaringen gegeven over wat er zich destijds heeft afgespeeld. Dit houdt automatisch in dat er dus ook al drie keer is gelogen, en er dus gerust getwijfeld kan worden aan de laatste verklaring.
Het laatste woord over dit iconische voorval zal vast nog niet zijn gevallen.
