De groene kinderen van Woolpit

De kinderen van Woolpit is een oud verhaal dat dateert uit de 12de eeuw en vertelt over twee kinderen die verschenen aan de rand van een veld in het dorp Woolpit in Engeland. Het jonge meisje en de jongen hadden een groen getinte huid en spraken een onbekende taal. De kinderen werden ziek en de jongen stierf, maar het meisje herstelde en ging in de loop van de jaren Engels leren. Later vertelde ze het verhaal van hun oorsprong en zei ze dat ze afkomstig waren uit een plaats genaamd St. Martin ‘s Land, die bestond in een atmosfeer van permanente schemering en waar de mensen onder de grond woonden. Terwijl sommigen het verhaal beschouwen als een volksverhaal dat een denkbeeldige ontmoeting beschrijft met inwoners van een andere wereld onder onze voeten of zelfs buitenaards, accepteren anderen het als een echt, maar enigszins veranderd verslag van een historische gebeurtenis die nader onderzoek verdient.

Het verslag is gevestigd in het dorp Woolpit in Suffolk, East Anglia. In de middeleeuwen lag het in het landbouwkundig meest productieve en dichtbevolkte gebied van het Engelse platteland. Het dorp had toebehoord aan de rijke en machtige abdij van Bury St. Edmunds.

Het verhaal werd opgetekend door twee kroniekschrijvers uit de 12de eeuw Ralph of Coggestall (gestorven rond 1228 na Christus), een abt van een cisterciënzer klooster in Coggeshall (ongeveer 42 km ten zuiden van Woolpit), die zijn verslag van de groene kinderen in de Chronicon Anglicanum (Engelse Chronicle); en William of Newburgh (1136-1198 n. Chr.), een Engelse historicus en kanunnik aan de Augustijner Newburgh Priory, ver naar het noorden in Yorkshire, die het verhaal van de groene kinderen opneemt in zijn hoofdwerk Historia rerum Anglicarum (History of English Affairs) . De schrijvers verklaarden dat de gebeurtenissen plaatsvonden tijdens het bewind van koning Stefanus (1135-54) of koning Hendrik II (1154-1189), afhankelijk van welke versie van het verhaal je hebt gelezen.

Het verhaal van de groene kinderen
Volgens het verslag van de groene kinderen werden een jongen en zijn zus gevonden door maaiers die op hun velden werkten tijdens de oogst in de buurt van enkele greppels die waren uitgegraven om wolven te vangen bij St Mary ‘s of the Wolf Pits (Woolpit). Hun huid was groen getint, hun kleren waren gemaakt van onbekende materialen en hun spraak was onverstaanbaar voor de maaiers. Ze werden naar het dorp gebracht, waar ze uiteindelijk werden opgenomen in het huis van de plaatselijke landeigenaar, Sir Richard de Caine in Wilkes.

De kinderen aten geen voedsel dat hen werd aangeboden, maar leken uitgehongerd. Uiteindelijk brachten de dorpelingen onlangs geoogste bonen rond, die de kinderen verslonden. Ze overleefden maandenlang alleen op bonen totdat ze de smaak voor brood kregen.

De jongen werd ziek en bezweek al snel en stierf, terwijl het meisje in goede gezondheid bleef en uiteindelijk haar groen getinte huid verloor. Ze leerde Engels spreken en trouwde later met een man in King ‘s Lynn, in het aangrenzende graafschap Norfolk. Volgens sommige verhalen nam ze de naam ‘Agnes Barre’ aan en was de man met wie ze trouwde een ambassadeur van Hendrik II, hoewel deze details niet zijn geverifieerd. Nadat ze Engels had leren spreken, vertelde ze het verhaal van hun oorsprong.

Een vreemd ondergronds land
Het meisje vertelde dat zij en haar broer uit het "Land van Sint-Maarten" kwamen, waar geen zon was, maar een eeuwigdurende schemering, en alle inwoners net zo groen waren als zij. Ze beschreef nog een ‘lichtgevend’ land dat aan de overkant van een rivier te zien was.
Zij en haar broer zorgden voor de kudde van hun vader, toen ze een grot tegenkwamen. Ze gingen de grot binnen en zwierven lange tijd door de duisternis totdat ze aan de andere kant uitkwamen en in het felle zonlicht kwamen, wat ze verrassend vonden. Op dat moment werden ze gevonden door de maaiers.

Toelichtingen
Door de eeuwen heen zijn er veel theorieën naar voren gebracht om dit vreemde verhaal te verklaren. Wat betreft hun groene kleur, is een voorstel dat de kinderen leden aan hypochrome anemie, oorspronkelijk bekend als chlorose (afkomstig van het Griekse woord ‘Chloris’, wat groenachtig geel betekent). De aandoening wordt veroorzaakt door een zeer slechte voeding die de kleur van de rode bloedcellen beïnvloedt en resulteert in een merkbaar groene tint van de huid. Ter ondersteuning van deze theorie is het feit dat wordt beschreven dat het meisje terugkeert naar een normale kleur na het volgen van een gezond dieet.

Met betrekking tot de beschrijving van het vreemde land suggereerde Paul Harris in Fortean Studies 4 (1998) dat de kinderen Vlaamse weeskinderen waren, mogelijk afkomstig uit een nabijgelegen plaats die bekend staat als Fornham St. Martin, die van Woolpit was gescheiden door de rivier de Lark. Veel Vlaamse immigranten waren in de 12e eeuw aangekomen, maar werden vervolgd onder het bewind van koning Hendrik II. In 1173 werden velen gedood in de buurt van Bury St Edmunds. Als ze naar Thetford Forest waren gevlucht, had het voor de bange kinderen misschien een permanente schemering geleken. Mogelijk zijn ze ook een van de vele ondergrondse mijngangen in het gebied binnengegaan, die hen uiteindelijk naar Woolpit leidden. Gekleed in vreemde Vlaamse kleding en een andere taal spraken, zouden de kinderen een heel vreemd schouwspel hebben gepresenteerd aan de Woolpit dorpelingen.

Andere commentatoren hebben een meer ‘buitenwereldse’ oorsprong voor de kinderen gesuggereerd. Robert Burton suggereerde in zijn boek ‘The Anatomy of Melancholy’ uit 1621 dat de groene kinderen ‘uit de hemel vielen’, waardoor anderen gingen speculeren dat de kinderen mogelijk buitenaardse wezens waren. In een artikel uit 1996, gepubliceerd in het tijdschrift Analog, veronderstelde astronoom Duncan Lunan dat de kinderen per ongeluk naar Woolpit werden vervoerd vanaf hun thuisplaneet, die mogelijk in een synchrone baan rond zijn zon vastzat, waardoor de omstandigheden voor het leven alleen in een smal schemergebied tussen een fel heet oppervlak en een bevroren donkere kant.

Het verhaal van de groene kinderen duurt meer dan acht eeuwen sinds de eerste geregistreerde verslagen. Hoewel de echte feiten achter het verhaal misschien nooit bekend zullen worden, heeft het de inspiratie geleverd voor talloze gedichten, romans, opera ‘s en toneelstukken over de hele wereld, en blijft het tot de verbeelding spreken van veel nieuwsgierige geesten.

https://www.ancient-origins.net/unexplained-phenomena/green-children-woolpit-12th-century-legend-visitors-another-world-002347